amutaleb

Het verhaal van de Dropa’s, het mysterie van de Dropa Stenen of het Chinese Roswell. Dit verhaal is bekend onder vele namen en het maakt niet uit welke je kiest want het verhaal van de Dropa’s is één van de interessantste verhalen uit de geschiedenis van het buitenaardse en de mens.

De ontdekking

De ontdekking vond plaats in 1938 in het hooggebergte van Baian-Kara-Ula op de grens van China en Tibet. Een archeologische expeditie, onder leiding van de Chinese professor Chi Pu Tei, ontdekte regelmatige rijen graven in de grotten van het gebergte. De skeletten waren overblijfselen van een vreemd en afwijkend menselijk ras. De lengte van de skeletten bedroeg gemiddeld 1,30 meter. Ze waren erg licht gebouwd en ze hadden schedels die erg groot en overontwikkeld waren.
Iemand vroeg of de overblijfselen van apen afkomstig konden zijn. Professor Chi Pu Tei antwoordde toen: “Wie heeft er gehoord van apen, die elkaar begraven?”
Chi Pu Tei en zijn team drongen vervolgens verder de grot binnen en daar ontdekten zij interessante grotschilderingen.
Op de muren van de grot vonden ze tekeningen van wezens met ronde helmen. Er waren ook hemellichamen zoals de zon, maan, aarde en sterren in de muren gegraveerd. Deze hemellichamen waren door middel van stippen met elkaar verbonden.
De grootste ontdekking moest nog komen… Half begraven in de stoffige vloer vond het team een grote ronde steen, die de vorm had van een grammofoonplaat. Er zat een gat in het midden en er liep een spiraalvormige groef vanuit het midden naar de rand.
Dit voorwerp was tussen de 10.000 en 12.000 jaar oud en dus ouder dan de piramides van Egypte.
Er werden in totaal 716 van dergelijke platen gevonden. Elke plaat had een diameter van 22,7 cm en was 2 cm dik. Elke plaat had een perfect cirkelvormig gat van 2 cm in het exacte midden.

De boodschap

Bij nadere bestudering bleek dat de groef helemaal geen groef was, maar een ononderbroken lijn van gegraveerd hiërogliefenschrift.
De bijna microscopisch kleine tekens waren in een taal die men nog nooit tegen was gekomen.
De schijven werden gemerkt en opgeslagen in de Universiteit van het toenmalige Peking.
Vele experts probeerden tevergeefs om de inscripties te vertalen.
Pas in 1962 slaagde een andere Chinese wetenschapper, Dr. Tsum Um Nui, erin om de code te breken. Het resultaat was zo verbazingwekkend dat de Prehistorische Afdeling van de Universiteit hem verbood om zijn bevindingen te publiceren of er zelfs maar over te praten.
Dr. Tsum Um Nui zette zijn onderzoek voort en kreeg tenslotte toch toestemming om zijn werk te publiceren. Het verscheen onder de titel: “Het gegraveerde schrift aangaande ruimteschepen die, zoals beschreven op de schijven, 12.000 jaar geleden op Aarde landden.”
Het schokkende verhaal werd opgeschreven door een volk dat zichzelf de Dropa’s noemde. De stenen schijven vertellen het verhaal van hun reis en hoe ze met hun ruimteschip vanaf een verre planeet aankwamen op aarde. Hun ruimteschip stortte neer in het Baian-Kara-Ula gebergte. De bemanning van het ruimteschip, de Dropa’s, vonden onderdak in de grotten. Ondanks hun vreedzame bedoelingen, werden de Dropa’s niet begrepen door leden van een naburige stam. Deze verklaarden de oorlog aan de Dropa’s en doodden er zelfs enkelen.
Een vertaling van een van de passages geeft het volgende weer: “De Dropa’s kwamen in hun machine uit de hemel. Onze mannen, vrouwen en kinderen hielden zich schuil in de grotten. Toen zij ten lange leste de gebarentaal van de Dropa’s hadden geleerd, realiseerden zij zich eindelijk dat de nieuwkomers vreedzame bedoelingen hadden…”
Een ander hoofdstuk vertelt dat het ruimteschip een noodlanding had gemaakt in een ver en afgelegen berggebied. Het was dermate moeilijk bereikbaar dat er geen mogelijkheid bestond om een nieuw ruimteschip te bouwen en daardoor werden de Dropa’s genoodzaakt om op onze planeet te blijven.
Het hele verhaal werd niet serieus genomen in het westen, maar dat veranderde toen de Russische wetenschapper Dr. Viatcheslav Zaitsev in 1968 uittreksels van het verhaal in het Sputnik Magazine publiceerde.
Deze wetenschapper deed verdere naspeuringen en ontdekte meerdere interessante feiten.
Zo was er de samenstelling van de schijven; deze bevatten een hoog gehalte kobalt en andere metalen, en dit vormde een zeer harde steensoort. Dit had het ook voor de primitieve mensen moeilijk gemaakt om de kleine tekentjes te graveren.
Toen de schijven getest werden met behulp van een oscillograaf werd er een vreemd ritme opgenomen, alsof ze ooit elektrisch geladen waren geweest. De wetenschapper zei ook dat ze misschien wel als geleiders dienst hadden gedaan.

Zijn er nog overlevende Dropa’s?

Ten tijde van de ontdekking werd het grottencomplex nog steeds bewoont door twee stammen, beter bekend als de Khams en de Dropa’s. De laatsten hadden een vreemd uiterlijk. Antropologen zijn er niet in geslaagd om de beide stammen onder te brengen bij een bekend ras, ze waren niet Chinees, Mongools of Tibetaans. Ze hadden een gele huid, magere lichamen en hoofden van buiten-proportionele afmetingen, hetgeen is gebleken uit de skeletten die in 1938 in de grotten zijn gevonden. Ze hadden een geringe lichaamsbeharing, grote ogen en hun gemiddelde lengte bedroeg 1,30 meter.
Een oude Chinese legende verhaalt over een klein, mager en geelhuidig volk dat vanuit de wolken op de aarde neerdaalde en door iedereen opgejaagd werd vanwege hun lelijkheid.
In 1995 verscheen er een opmerkelijk nieuwsbericht uit China: In de provincie Sichuan, dat te oosten ligt van het Baian-Kara-Ula gebergte, is een stam van 120 mensen ontdekt die niet door antropologen geclassificeerd konden worden. Het belangrijkste kenmerk van deze nieuwe stam is de lengte van de stamleden: er is er geen een langer dan 1,20 meter, de kleinste volwassene heeft slechts een lengte van 85 cm.
Deze ontdekking zou weleens het eerste harde bewijs van het bestaan van de Dropa’s- mensen wiens voorouders volgens zeggen uit de ruimte kwamen.

Wat is er met de stenen gebeurd?

In 1974 zag een Oostenrijkse ingenieur, Ernst Wegerer, twee van dergelijke schijven in het Banpo Museum in Xian. Hij nam in totaal vier foto’s.
Toen de Duitse wetenschapper Hartwig Hausdorf en zijn collega Peter Krassa, het Banpo Museum bezochten in 1994, werd hen verteld dat de directeur was bevolen om de schijven te vernietigen en het bestaan ervan te ontkennen.
Verder ontdekte Hausdorf dat de Chinese regering geen officieel archief heeft over een stam met de naam Dropa.
Wat is er met de schijven gebeurd? Zijn er nog schijven over? Zo ja, waar zijn deze gebleven?
Het verhaal van de Dropa’s zou weleens het beste bewijs van het bezoek van oude astronauten aan de aarde kunnen zijn en misschien zijn ze nog wel in ons midden.